Historia

Powstanie tej wielkomiejskiej  kamienicy datowane jest na rok 1894. Wcześniej na parceli przy Zielonej 6, znajdował się jednopiętrowy, murowany dom pokryty blachą oraz zabudowania gospodarcze. Właścicielem posesji był Fryderyk Florian Miller. 

We wrześniu 1879 Miller sprzedał nieruchomość Ickowi i Rozalii Aurbach. To oni rozbudowali kamienicę. W pierwszej  kolejności poszerzono budynek od zachodniej strony i dwukondygnacyjna oficyna zyskała dwa dodatkowe piętra oraz została przedłużona. Wtedy także powstała podpiwniczona, czterokondygnacyjna oficyna zachodnia i   parterowa służbówka  w głębi posesji. Najpóźniej powstał projekt rozbudowy budynku frontowego. Autorami projektu byli dwaj znani w Łodzi architekci: Franciszek Chełmiński (prywatnie zięć Hilarego Majewskiego) i Alwill Jankau. To im kamienica zawdzięcza czwartą kondygnację i neobarokowy charakter. W 1906 r. za kwotę 48 tyś. rubli nieruchomość została odkupiona od Aurbachów przez Dom Bankowy Wilhelm Landau. Jednak w dwudziestoleciu międzywojennym znowu wróciła do pierwotnych właścicieli. Równie, jak historia kamienicy, interesująca jest historia ulicy Zielonej. Została wytyczona przy okazji tworzenia w Łodzi nowej, kolejnej już, osady przemysłowej, przeznaczonej pod osiedlanie się przede wszystkim tkaczy. Jej pierwotna nazwa to ulica Dzielna. Po roku 1864 nazwę ulicy zmieniono na Zieloną, a w 1934 na Legionów. W czasie wojny ulica nazywała się Schlageterstrasse.  Po wojnie wrócono do nazwy Zielona.